"Alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen"
Aanvankelijk maakte ze zich nog niet zo’n grote zorgen. Er was eerder een (goedaardige) cyste bij haar weggehaald en de huisarts dacht dat dit opnieuw het geval was. ,,Ik was zelfs in mijn eentje naar het ziekenhuis gegaan’’, verzucht Karin nu. ,,Dat doe ik dus nóóit meer.’’
Want het was geen cyste, het bleek kanker. Een snelgroeiende tumor. Vrijwel meteen werd een operatie ingepland om die zo snel mogelijk uit haar lichaam te verwijderen. In een paar weken tijd stond haar leven op zijn kop. Toen moest ze ook nog kiezen: een borstamputatie of een borstbesparende operatie?
Karin: ,,Vooraf had ik altijd gezegd: haal het maar helemaal weg, dan is de kanker tenminste verdwenen.’’ Maar uiteraard ga je bij zo’n beslissing niet over één nacht ijs. Met een speciale keuzehulp, die sinds kort beschikbaar is voor borstkankerpatiënten die onder behandeling zijn in het Beatrixziekenhuis, kon de Sliedrechtse een weloverwogen beslissing maken. Daardoor koos ze uiteindelijk tóch voor een borstbesparende operatie.
,,Je wordt dan door het hele proces geleid’’, legt Karin uit. ,,Je krijgt verschillende opties en de antwoorden die je geeft, worden vervolgens besproken met je arts.’’ Zo leer je veel en kun je goed geïnformeerd een beslissing maken die bij jou past. ,,Soms is het niet mogelijk om de borst te sparen, maar in mijn geval was dat wel zo. Wat de doorslag gaf voor mij, is dat in mijn geval een borstamputatie niet meer of minder kans op een terugkeer van de tumor zou geven, dan een borstbesparing.’’
De operatie is inmiddels achter de rug en daarna volgde goed nieuws. ,,De snijranden zijn schoon. Dat betekent dat het onwaarschijnlijk is dat de tumor is uitgezaaid. Een enorme opluchting.’’ Over een paar weken start ze met bestralingen. Karin krijgt aansluitend ook nog chemotherapie, om uit te sluiten dat er toch een kankercel de operatie en behandelingen overleeft.
,,Je denkt altijd: kanker, dat overkomt mij niet. Als je het dan meemaakt, dan zie je wat voor een rollercoaster het is. Je leeft van afspraak naar afspraak, van uitslag naar uitslag. Van de stress sliep ik dagen niet. We lieten het licht op de slaapkamer aan, want in het donker ging ik malen.’’ De diagnose had ook een grote impact op haar omgeving. ,,Dat was wel een realisatie: het gaat heel veel mensen aan. Mijn kinderen, vrienden, familie, collega’s, buren, iedereen leefde mee. Die steun was overweldigend, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Het scheelt denk ik dat ik een open boek ben. Ik heb veel van me af kunnen praten.’’
Dat de snijranden schoon zijn, heeft ook veel rust gebracht. ,,En perspectief: ik realiseer me heel goed dat ik straks tijdens de chemotherapie tussen mensen zit die dat niet ‘voor de zekerheid’ krijgen, zoals ik. Maar dat ze wel moeten, of dat de behandeling alleen nog maar hun leven kan rekken en niet meer redden.’’
Ze is zich nu aan het voorbereiden op de behandelingen die nog gaan komen. ,,Ik beweeg veel, elke dag wandelen en fietsen en ik eet gezond. Ik probeer zo fit mogelijk aan de start te verschijnen.’’ Karin was er op tijd bij. In ‘borstkankermaand’ oktober roept ze daarom op: controleer je borsten. ,,Ik zeg dat tegen iedereen die het horen wil. Doe het zeker één keer in de maand. En bij twijfel, altijd naar je dokter gaan.’’