Beatrixziekenhuis Ervaringen ‘Elke dag is anders, dat maakt mijn werk zo leuk’

"‘Elke dag is anders, dat maakt mijn werk zo leuk’ "

Thirsa05
Als kind lag Thirsa Schipper - van der Vlist (25) veel in het ziekenhuis. Hoe ze werd behandeld en geholpen, maakte diepe indruk op haar en zorgde er mede voor dat ze zelf ook voor een baan in de zorg koos. “Ik weet maar al te goed hoe belangrijk het is.”

Voorzichtig dirigeert Thirsa haar patiënt naar het röntgenapparaat. “Als u zó gaat staan, de arm hier, en dan de borst op de plaat.” Terwijl de patiënt goed wordt gepositioneerd, vertelt Thirsa alvast wat ze zometeen gaat doen. “We gaan vier foto’s maken, twee van elke borst. We maken foto’s van boven naar beneden en nog een schuine foto. De plaat zal zometeen stevig op uw borst drukken. Na het maken van de foto zal de plaat gelijk weer omhoog gaan.”

Thirsa werkt als radiodiagnostisch laborant en is gespecialiseerd in het maken van mammografieën, oftewel röntgenfoto’s van de borst. Voor deze foto’s zijn vrouwen vaak erg angstig, zegt ze. “Daarom vertel ik altijd precies wat ik ga doen, stap voor stap. Het scheelt echt als je weet wat er komt. Prettig is het niet, maar negen van de tien keer hoor ik terug dat het meevalt.” Bijna altijd wordt er bij het maken van de mammografie bij de patiënt ook een echografie gemaakt. De combinatie van deze onderzoeken zorgen voor een volledig beeld van de borst. Als we iets zien waarover de radioloog meer wil weten, dan nemen ook een biopt. Met een naald halen we een stukje weefsel weg, dat verder onderzocht wordt.”

Geen dag hetzelfde

Voor Thirsa is geen dag hetzelfde. Zo kan ze ’s ochtends ingeroosterd staan om mammografieën te maken en ’s middags aan het werk zijn op de Spoedeisende Hulp. “Het werk van een radiodiagnostisch laborant is héél divers. We maken onder meer röntgenfoto’s, MRI-scans en CT-scans. Het gaat bijvoorbeeld om patiënten die naar het ziekenhuis komen omdat ze hun arm hebben bezeerd. Een röntgenfoto moet dan uitwijzen of er iets is gebroken.” Daarnaast kan een radiodiagnostisch laborant worden ingedeeld op de Spoedeisende Hulp, bijvoorbeeld om longfoto’s te maken of een CT-scan van iemand die verward naar het ziekenhuis is gebracht. Verder begeleidt de radiodiagnostisch laborant sommige operaties, bijvoorbeeld wanneer er metalen pinnen moeten worden bevestigd in een bot. Thirsa: “En we maken ook foto’s van patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen, maar te zwak zijn om te verplaatsen. Dan gaan wij met een speciaal röntgenapparaat naar de afdeling toe.”

De werkzaamheden zijn verdeeld over een ochtend- en een middagdienst. De ongeveer zestig medewerkers werken daarnaast ook in avonddiensten, nachtdiensten en weekenddiensten voor de Spoedeisende Hulp en bij spoedoperaties. “Mijn werk is heel breed en die afwisseling spreekt mij juist aan”, zegt Thirsa. Lachend: “Al is mijn werk zó uitgebreid, dat het op verjaardagen soms best lastig uit te leggen is wat ik allemaal doe. Verder maken mijn collega’s het werk leuk. We zijn een hecht team, waarbij iedereen met hetzelfde doel aan het werk is: mensen helpen. En met elkaar hebben we het ook gewoon erg gezellig.”

Leer-werk traject

Dat Thirsa in de zorg belandde is geen toeval. Als kind ervoer ze hoeveel goede ziekenhuiszorg voor iemand kan betekenen. “Ik had goedaardige tumoren in mijn oren. Daarvoor ben ik vaak in het ziekenhuis geweest en heb ik ook veel scans ondergaan. Toen ik me aan het oriënteren was op wat ik voor werk wilde gaan doen, herinnerde mijn moeder me eraan dat ik altijd al erg nieuwsgierig was naar hoe het precies werkte met die scans. Hoe meer ik me erin ging verdiepen, hoe meer het werk me aansprak. Het blijft heel bijzonder dat we door middel van radiogolven, magnetisme en geluidsgolven in iemands lichaam kunnen kijken.”

Bij het Beatrixziekenhuis, waar ze als kind scans onderging, kon ze op haar 17de starten met een leer-werk-traject. “Dat was fijn, want ik kreeg direct een goed beeld van het werk en van hoe het is om in het ziekenhuis te werken. Dat beviel me heel goed. Ik ben blij dat ik daarna kon blijven.” Op haar werk komt ze geregeld patiënten tegen die erg ziek zijn of die angstig zijn. “Ik probeer mensen altijd op hun gemak te stellen voor de onderzoeken die er gaan plaatsvinden. Voor en tijdens de onderzoeken is er ook vaak wel even tijd om een praatje te maken. Je kunt mensen troosten, soms alleen maar door een luisterend oor te bieden. Daar haal ik veel voldoening uit.”

Deze website maakt gebruik van cookies

Deze website toont video’s van YouTube en Vimeo. Dergelijke partijen plaatsen cookies (third party cookies). Als u deze cookies niet wilt, kunt u dat hier aangeven. U kunt dan geen video’s op deze website zien. Wij plaatsen zelf ook cookies om onze site te verbeteren. Deze gegevens worden niet aan derden verstrekt.

Lees meer over het cookiebeleid